بدن چگونه انرژی تولید میکند؟
بدن انسان انرژی مورد نیاز خود را از مواد غذایی مصرفشده در طول روز به دست میآورد. کربوهیدراتها، چربیها و پروتئینها بهعنوان مواد مغذی انرژیزا شناخته میشوند، چون منبع اصلی تأمین انرژی بدن هستند. این مواد مغذی در واقع ترکیبات شیمیاییای هستند که انرژی در پیوندهای بین اتمهای آنها ذخیره شده است. وقتی این مواد در مسیرهای متابولیکی (سوختوسازی) داخل سلولها شکسته میشوند و به اجزای اصلیشان یعنی دیاکسید کربن و آب تبدیل میشوند، این انرژی آزاد میشود. بخشی از انرژی آزادشده ذخیره یا حفظ میشود تا مادهی شیمیایی پرانرژی دیگری به نام آدنوزین تریفسفات (ATP) ساخته شود. بقیهی انرژی به صورت گرما از دست میرود. ATP در واقع منبع مستقیم انرژی برای فعالیتهای سلولی بدن است. اگر منبعی پایدار از ATP در دسترس نباشد، عضلات نمیتوانند نیرو تولید کنند؛ و در نتیجه، ورزشکار نمیتواند حرکت کند یا هیچ فعالیت فیزیکیای انجام دهد.
مواد مغذی انرژیزا (Energy Nutrients)
کربوهیدراتها، پروتئینها و چربیها بهعنوان منابع انرژی بدن عمل میکنند و به همین دلیل به آنها مواد مغذی انرژیزا گفته میشود.
آدنوزین تریفسفات (ATP)
مولکولی که بهعنوان منبع مستقیم انرژی بدن برای انجام فعالیتهای سلولی عمل میکند.
مقدارهای مرجع دریافت مواد مغذی (Dietary Reference Intakes – DRIs) چه هستند؟
برای تعیین میزان توصیهشدهی مصرف درشتمغذیها و ریزمغذیها، اصطلاحات مختلفی بهکار میرود. یکی از قدیمیترین این اصطلاحات، مقدار توصیهشدهی رژیمی (Recommended Dietary Allowances – RDA) است که اولینبار در سال ۱۹۴۱ توسط آکادمی ملی علوم آمریکا تدوین شد.
RDAها برای مدت طولانی بهعنوان مبنای اصلی برای:
- ارزیابی رژیمهای غذایی افراد و گروهها
- همچنین تشخیص میزان دریافت بیش از حد مواد مغذی توسط متخصصان سلامت مورد استفاده قرار میگرفتند.
در حالی که RDA برای بسیاری از مواد مغذی همچنان معتبر است، اما رویکرد جامعتر و جدیدتری برای تعیین نیازهای تغذیهای افراد سالم بهوجود آمده که با عنوان مقدارهای مرجع دریافت مواد مغذی (DRIs) شناخته میشود.
DRIها بر پایه RDA توسعه یافتهاند و شامل مفاهیم گستردهتری مثل موارد زیر هستند:
- میانگین نیاز برآوردشده (Estimated Average Requirement – EAR)
- مقدار دریافت کافی (Adequate Intake – AI)
- حد بالای قابلتحمل دریافت (Tolerable Upper Intake Level – UL)
این مقدارهای مرجع بهطور پیوسته بازبینی میشوند و گزارشهای علمی جدید بر اساس دادههای بهروز برای گروههای مختلف مواد مغذی منتشر میشود.
توسعهی همهی بخشهای مرتبط با DRI زیر نظر نهادهایی مانند:
- کمیته دائمی ارزیابی علمی مقدارهای مرجع غذایی
- هیئت غذا و تغذیه (Food and Nutrition Board)
- مؤسسه پزشکی (Institute of Medicine)
- و آکادمی ملی علوم ایالات متحده با همکاری وزارت بهداشت کانادا (Health Canada) انجام میگیرد.
مقدار توصیهشدهی غذایی (RDA – Recommended Dietary Allowance)
میانگین مقدار مصرف روزانهی مواد مغذی که برای تأمین نیازهای تغذیهای اکثریت قریببهاتفاق افراد سالم (تقریباً ۹۸٪) کافی است.
مقدارهای مرجع دریافت مواد مغذی (DRIs – Dietary Reference Intakes)
روشی جدیدتر برای تعیین نیازها و حدود مجاز دریافت مواد مغذی در افراد سالم.
DRI بر پایهی سیستم قدیمیتر RDA توسعه یافته و علاوه بر آن، مفاهیم تغذیهای دیگری مانند:
- میانگین نیاز برآوردشده (EAR)
- مقدار دریافت کافی (AI)
- و حد بالای دریافت قابلتحمل (UL) را نیز در نظر میگیرد.
میانگین نیاز برآوردشده (EAR – Estimated Average Requirement)
مقدار مصرف روزانهی برآوردی از یک ویتامین یا ماده معدنی که برای تأمین نیازهای تغذیهای نیمی از افراد سالم در یک مرحلهی خاص از زندگی یا گروه جنسی مشخص کافی است. این مقدار بر اساس شاخصی تعریفشده از کفایت تغذیهای تعیین میشود.
مقدار دریافت کافی (AI – Adequate Intake)
یک مقدار مرجع برای دریافت مواد مغذی که بهجای RDA (مقدار توصیهشدهی رژیمی) استفاده میشود. در مواردی که شواهد علمی کافی برای محاسبهی EAR وجود نداشته باشد، از AI استفاده میشود. مشابه با EAR و RDA، مقدارهای AI نیز بر پایهی الگوهای مصرف افراد سالم تعیین میشوند.
حد بالای دریافت قابلتحمل (UL – Tolerable Upper Intake Level)
بالاترین میزان مصرف روزانهی یک ماده مغذی که برای تقریباً همهی افراد جمعیت عمومی بیخطر در نظر گرفته میشود و باعث عوارض منفی برای سلامت نمیگردد.
مطالعه قسمت بعدی و قبلی
تغذیه ورزشی فینک (فصل اول _ مقدمهای بر تغذیه ورزشی) قسمت چهارم
راهنمای تغذیهای برای آمریکاییها و آشنایی با سیستم MyPlate | ترجمه کتاب فینک
دیدگاه خود را بنویسید